Chegou setembro a Piño.
O concheiro da rúa do Pacio, pertence á casa de Xacobe,  foi talada a primeira semana do mes.
A vista da rúa ten outra pinta. Foise un ser vivo que levaba vendo moita xente pasar.

Hai varios arranxos en casas particulares e a aldea está bastante ben coidadiña salvo algunhas cousas.

E importante que as cisternas de baleirar o purín das explotacións gandeiras teñen que levar o aspersor limpo,  e non ir deixando caer o líquido por todo o pueblo, xa que , nos tamén temos dereito a que non nos contaminen o osíxeno. Son xa, ou deberian de ser , accións de respecto.

Faltas de respecto constantes é o que abunda no mundo, en todolos sensos, por uns ou/e outros. Falacias, calumnias, medias verdades, envidias, enganos, violencias e un sinfín de  desperfectos da primixenia Boa Natura Humana,  sendo esos defectos os pecados a evitar.
Non costa nada pensar que vivindo en sociedade  estamos pendentes do que lle acontece aos demais veciños. 
E todos sabemos como está ise ou o outro, ou si lle pasou algo malo ou algo bon.
Os da asociación de veciños que ledes esto ya sabedes que eu non estou no chat oficial do pueblo . Sabe Deus de que se fala alí.!!!
A web esta non é precisa para nada pero está ben como recordo dixital dunhas vidas paralelas nos albores do século vinteun da nosa era D.C.

Pasaron varios miles de anos e o noso pobo permanece co espíritu da liberdade da natureza, do bon vivir. Ter saúde, traballo e algo para levarse á boca.
Cousas esas que acabo de citar  que son moi complexas de acadar para unha gran maioría, por unha ou outra circunstancia.

En todo caso, solo teño que dicir que hai moita maldade no mundo, por non dicir que vai gañando por goleada á la característica  integramente humana da nosa especie e que nos está a converter noutro tipo de seres.

Soamente a intelixencia pode acadar o obxectivo de non fracasar como "especie animal".
Acadar Equidade Global de Benestar pese as diferenzas sociais.
Perseguir a Integración doutras culturas coa nosa.
Non oporse ao Futuro.
Non queimar as  árbores nin a vexetación autóctona!!!

O domingo día 20 houbo misa na igrexa parroquial oficiada por D. Manuel, o que fora párroxo de Xilgueiros ( O Incio) . O noso párroco oficial,  D. Manuel, sufriu unha caída cando foi misar a Freituxe e rompeu seis costelas, atópase ben dentro da gravidade e xa está no seu domicilio a recuperarse.
 
Pasaron os Remedios sen Pena nin Gloria.

A falta de festas con orquestra foi sentida polos que ainda lles gustaba ir bailar agarrados ao son das músicas que interpretan.

A festa de Rubián nin se oiu falar dela. O Ecce Huomo fíxo algún milagre este ano xa que a miña curmá Aida atópase ben dunha complexa operación.

Todos coñecemos a alguén cun cangro, e a alguén que ten ou tivo o COVID-19,  a alguén que lle morreu un familiar cercán dalgunha desas enfirmidades. 

Tamen coñecemos de xente  á que lle pasan accidentes. Como soubemos do Santi da Corredoira, casado en Pacios de Veiga, tivo un accidente no traballo a semana pasada. Espero que se recupere pronto.

Tamén me gustaría trasladarlle ao Jose Javier da casa do Vila, que o temos presente, que nos acordamos del e que desexamos que mellore e se recupere axiña.

A vida pasa e imos marchando. É fermoso lembrar  a todos eses amigos que nos deixaron  e que xa non comparten connosco esta vida. Moitas veces contamos anécdotas, xeitos ou expresións que nos deixaron, e como non, bótanse de menos.
A Remedios, a Manola, o Lino, a Marisa de Loureano, o Javier do Vila, o Pepe da Yolanda, a Anita do Castor, o Sofeca,  e un montón máis de persoas que compartiron con nós parte da nosa vida.